kiovva.dialog
2006-07-07 23:18:55 UTC
http://www.novosti.co.yu/code/navigate.php?Id=16&status=jedna&datum=2006-07-07&feljton=5356
RATNO SARAJEVO - LOGOR ZA SRBE (11)
Kud odoše ljudi?
7. jul 2006
Piše: Vlasta POPOVIĆ
POČINJEMO sa novijom istorijom. Šestog aprila 1941. godine Nemci su
bombardovali Sarajevo, poginulo je 1.500 stanovnika. Vlast u gradu
uspostavili su Nemci i lokalne ustaše. Monstruozna tvorevina NDH
stvorena je 10. aprila. Počelo je proganjanje Srba i Jevreja. Sarajevo
je do tada bilo glavni grad Drinske banovine u Kraljevini Jugoslavija. U
direktnim pokoljima ubijeno je 2.278 Srba i oko 9.000 Jevreja.
Događa se 6. april 1945. godine - Drugi, Treći i Peti korpus
Jugoslovenske armije oslobađaju Sarajevo. Ubrzo zatim postaje glavni
grad novostvorene Republike Bosne i Hercegovine.
Još jedna šestica, 6. aprila 1992. godine - muslimanski praznik Bajram,
Nemci i drugi svetski moćnici priznaju novu državu Bosnu i Hercegovinu.
Baš na dan kada su bombardovali Sarajevo. Srbi u šoku, Jevreji beže uz
podršku međunarodne zajednice, a autoru „Islamske deklaracije“ Aliji
Izetbegoviću se ostvaruje san - Sarajevo postaje glavni grad islamske
države usred Evrope. U njemu ostaje više od 160.000 Srba, što je trećina
stanovnika.
Austrija, odnosno Austrougarska, uvek je stavljala šapu na Bosnu i
Hercegovinu.
U VREME Prvog svetskog rata Austrija je činila neviđena zverstva nad
srpskim stanovništvom. Ipak, prema popisu iz 1921. godine Srbi su u
Sarajevu činili 56,3 odsto stanovništva. Na prvom posleratnom popisu,
1948. godine, Srbi su bili sa 61,4 odsto u apsolutnoj većini. Komunisti,
zakleti ateisti, omogućili su 1953. godine izjašnjavanje i prema
veroispovesti. I dalje se lome koplja na temu da li Srbi, kao nacija, je
trebalo da prihvate i svoje sunarodnike koji su zabludeli u islamsku ili
katoličku veru. Komunisti (ateisti) omogućili su stvaranje jedne nove,
hibridne nacije. Tako se te 1953. godine učešće Srba u Sarajevu smanjilo
na 45,8 odsto. Umesto Srba muslimanske veroispovesti, sada su se
pojavili Muslimani.
Da bi pojačali prisustvo Muslimana, u stvari Srba koji su se poturčili,
komunistički vlastodršci Sarajeva intenzivno doseljavaju Muslimane i iz
Raške oblasti (Sandžaka) od 1984. godine, kada je ovde bila Zimska
olimpijada, pa sve do rata. U samo Sarajevo tako je došlo više od
100.000 Sandžaklija, a i više od 50.000 Šiptara. Još nije razjašnjeno
ovo migraciono kretanje, neka ozbiljnija studija mogla bi da dokaže da
su ovi doseljenici u stvari neka vrsta glasačkog tela koja se kreće iz
jedne do druge bivše republike SFRJ. Godine 1991. Srbi su činili trećinu
sarajevskog stanovništva, a popisom iz 1981. godine 45 odsto, a
Muslimani 42,8 odsto.
Grad Sarajevo nastao je u kotlini, sa obe strane reke Miljacke, na
podnožju Trebevića, okružen planinama koje zatvaraju neposredni prilaz
gradu. Grad je na 550 metara nadmorske visine, a stvoren je na glavnom,
najprohodnijem i najkraćem pravcu iz Panonske nizije, dolinom reka Bosne
i Neretve ka Jadranskom moru. Ima, približno, centralni položaj u
prethodnoj jugoslovenskoj republici BiH.
Najstarije poznato naselje na području Sarajeva je neolitski Butmir.
Debelo brdo i druga mesta sarajevskog polja naseljavaju nosioci
enolitske, vučedolske kulture.
Polovinom drugog veka pre nove ere Rimljani su pokorili Ilire, podigli
su oko termalnih vrela na Ilidži malu gradsku anglomeraciju, a u
podnožju Debelog brda manje naselje. U trećem veku je naselje na Ilidži
imalo status kolonije.
BOSNA se prvi put pominje sredinom desetog veka. Tim imenom se označava
oblast oko gornjeg i srednjeg toka reke Bosne, to jest geografski pojam
koji je u sastavu srpske države, a ne posebna državna celina. Bosanske
vladari u 13. i 14. veku svoje podanike isključivo nazivaju Srbima, a
jezik kojim govore - srpskim.
Sarajevo je 1244. godine u sastavu župe Vrhbosne, a kao posed pripadao
je srpskoj porodici Povlovića. Od 1250. pa sve do 1463. godine ovim
područjem vlada srpska porodica Kotromanića. Stjepan Prvi Kotromanić
oženio se ćerkom srpskog kralja Dragutina.
Vlast u Bosni uzima Tvrtko Prvi, koji se 1377. krunisao kao kralj Srba,
Bosne, Pomorja i zapadnih strana. Uz svoje lično ime dodao je i ime
Stefan, koje je u Srbiji imalo određeno državno-simboličko značenje.
U 15. veku Turci zaposedaju utvrđenje Hodidjed, istočno od Sarajeva, a
1435. godine zauzimaju dolinu reke Miljacke i sarajevsku kotlinu. Godine
1463. su osvojili Bosnu i zaposeli sve oblasti u kojima živi srpske
narod. Umesto starog, srpskog naselja sa odlikama srednjovekovne,
pravoslavne kulture, niče novo tursko naselje (izgrađeni su saraj, to
jest namesnički dvor, drvena džamija, most, hamam, vodovod, han, kuće,
dućani i mlinovi). Turci su ovo naselje nazvali Saraj-ovasi (polje oko
dvora) ili Saraj-kasabasi. Po tome je Sarajevo steklo ime. U pisanim
izvorima prvi put se pominje 1507. godine.
Krajem 17. veka besneli su austro-turski ratovi, od 1683. kada su Turci
došli do Beča, pa sve do 1699. godine, kada je zaključen Karlovački mir.
Eugen Savojski, jedan od najvećih vojskovođa je sa 8.500 vojnika 1697.
ušao u Bosnu došao do Sarajeva i spalio ga.
Život Srba pod Turcima bivao je sve gori. Godine 1853. Turci su doneli
propis prema kojem je čak zabranjeno da se upotrebljava srpsko ime. Oni,
malodušniji, počeli su da se poturčuju. U Herceg-Bosni kreće ustanak
Srba 1875. godine. Ustanici Turcima ne veruju. Srbija je pokušala da
zaštiti svoj narod, ali se usprotivila Austrougarska, navodeći da se
„vređaju njeni interesi“. Na Berlinskom kongresu, 1878. godine, BiH
dobija autonomiju, oslobađa se turskog ropstva, ali je stavljena pod
protektorat Austrougarske.
Vreme sadašnje, u Sarajevu ponovo Srbi ne smeju glasno da izgovaraju
svoja imena. Praćeni su kada odlaze u crkvu. Ponovimo, Sarajevo je
napustilo više od 150.000 Srba. Ovaj grad danas pretežno naseljavaju
muslimani. Pored Srba koji su se poturčili u vreme Turaka, rado su
viđeni i građani naseljeni iz arapskih zemalja. Aktuelna muslimanska
vlast u Sarajevu i dalje ističe multietničnost, multikulturalnost,
multireligioznost, a, normalno, ističu se - građanska prava.
BEZ POVRATKA
MUSLIMANSKE, legalne vlasti su u toku rata zverstvima nad srpskim
življem u delovima grada pod njihovom kontrolom, učinile da većina Srba
koja je izbegla, nikada više i ne želi da se vrati u svoje Sarajevo.
Potresna svedočenja koja navodimo možda ništa neće promeniti, ali je
bitno da se kaže bar deo istine o njihovom stradanju.
(Nastaviće se)
RATNO SARAJEVO - LOGOR ZA SRBE (11)
Kud odoše ljudi?
7. jul 2006
Piše: Vlasta POPOVIĆ
POČINJEMO sa novijom istorijom. Šestog aprila 1941. godine Nemci su
bombardovali Sarajevo, poginulo je 1.500 stanovnika. Vlast u gradu
uspostavili su Nemci i lokalne ustaše. Monstruozna tvorevina NDH
stvorena je 10. aprila. Počelo je proganjanje Srba i Jevreja. Sarajevo
je do tada bilo glavni grad Drinske banovine u Kraljevini Jugoslavija. U
direktnim pokoljima ubijeno je 2.278 Srba i oko 9.000 Jevreja.
Događa se 6. april 1945. godine - Drugi, Treći i Peti korpus
Jugoslovenske armije oslobađaju Sarajevo. Ubrzo zatim postaje glavni
grad novostvorene Republike Bosne i Hercegovine.
Još jedna šestica, 6. aprila 1992. godine - muslimanski praznik Bajram,
Nemci i drugi svetski moćnici priznaju novu državu Bosnu i Hercegovinu.
Baš na dan kada su bombardovali Sarajevo. Srbi u šoku, Jevreji beže uz
podršku međunarodne zajednice, a autoru „Islamske deklaracije“ Aliji
Izetbegoviću se ostvaruje san - Sarajevo postaje glavni grad islamske
države usred Evrope. U njemu ostaje više od 160.000 Srba, što je trećina
stanovnika.
Austrija, odnosno Austrougarska, uvek je stavljala šapu na Bosnu i
Hercegovinu.
U VREME Prvog svetskog rata Austrija je činila neviđena zverstva nad
srpskim stanovništvom. Ipak, prema popisu iz 1921. godine Srbi su u
Sarajevu činili 56,3 odsto stanovništva. Na prvom posleratnom popisu,
1948. godine, Srbi su bili sa 61,4 odsto u apsolutnoj većini. Komunisti,
zakleti ateisti, omogućili su 1953. godine izjašnjavanje i prema
veroispovesti. I dalje se lome koplja na temu da li Srbi, kao nacija, je
trebalo da prihvate i svoje sunarodnike koji su zabludeli u islamsku ili
katoličku veru. Komunisti (ateisti) omogućili su stvaranje jedne nove,
hibridne nacije. Tako se te 1953. godine učešće Srba u Sarajevu smanjilo
na 45,8 odsto. Umesto Srba muslimanske veroispovesti, sada su se
pojavili Muslimani.
Da bi pojačali prisustvo Muslimana, u stvari Srba koji su se poturčili,
komunistički vlastodršci Sarajeva intenzivno doseljavaju Muslimane i iz
Raške oblasti (Sandžaka) od 1984. godine, kada je ovde bila Zimska
olimpijada, pa sve do rata. U samo Sarajevo tako je došlo više od
100.000 Sandžaklija, a i više od 50.000 Šiptara. Još nije razjašnjeno
ovo migraciono kretanje, neka ozbiljnija studija mogla bi da dokaže da
su ovi doseljenici u stvari neka vrsta glasačkog tela koja se kreće iz
jedne do druge bivše republike SFRJ. Godine 1991. Srbi su činili trećinu
sarajevskog stanovništva, a popisom iz 1981. godine 45 odsto, a
Muslimani 42,8 odsto.
Grad Sarajevo nastao je u kotlini, sa obe strane reke Miljacke, na
podnožju Trebevića, okružen planinama koje zatvaraju neposredni prilaz
gradu. Grad je na 550 metara nadmorske visine, a stvoren je na glavnom,
najprohodnijem i najkraćem pravcu iz Panonske nizije, dolinom reka Bosne
i Neretve ka Jadranskom moru. Ima, približno, centralni položaj u
prethodnoj jugoslovenskoj republici BiH.
Najstarije poznato naselje na području Sarajeva je neolitski Butmir.
Debelo brdo i druga mesta sarajevskog polja naseljavaju nosioci
enolitske, vučedolske kulture.
Polovinom drugog veka pre nove ere Rimljani su pokorili Ilire, podigli
su oko termalnih vrela na Ilidži malu gradsku anglomeraciju, a u
podnožju Debelog brda manje naselje. U trećem veku je naselje na Ilidži
imalo status kolonije.
BOSNA se prvi put pominje sredinom desetog veka. Tim imenom se označava
oblast oko gornjeg i srednjeg toka reke Bosne, to jest geografski pojam
koji je u sastavu srpske države, a ne posebna državna celina. Bosanske
vladari u 13. i 14. veku svoje podanike isključivo nazivaju Srbima, a
jezik kojim govore - srpskim.
Sarajevo je 1244. godine u sastavu župe Vrhbosne, a kao posed pripadao
je srpskoj porodici Povlovića. Od 1250. pa sve do 1463. godine ovim
područjem vlada srpska porodica Kotromanića. Stjepan Prvi Kotromanić
oženio se ćerkom srpskog kralja Dragutina.
Vlast u Bosni uzima Tvrtko Prvi, koji se 1377. krunisao kao kralj Srba,
Bosne, Pomorja i zapadnih strana. Uz svoje lično ime dodao je i ime
Stefan, koje je u Srbiji imalo određeno državno-simboličko značenje.
U 15. veku Turci zaposedaju utvrđenje Hodidjed, istočno od Sarajeva, a
1435. godine zauzimaju dolinu reke Miljacke i sarajevsku kotlinu. Godine
1463. su osvojili Bosnu i zaposeli sve oblasti u kojima živi srpske
narod. Umesto starog, srpskog naselja sa odlikama srednjovekovne,
pravoslavne kulture, niče novo tursko naselje (izgrađeni su saraj, to
jest namesnički dvor, drvena džamija, most, hamam, vodovod, han, kuće,
dućani i mlinovi). Turci su ovo naselje nazvali Saraj-ovasi (polje oko
dvora) ili Saraj-kasabasi. Po tome je Sarajevo steklo ime. U pisanim
izvorima prvi put se pominje 1507. godine.
Krajem 17. veka besneli su austro-turski ratovi, od 1683. kada su Turci
došli do Beča, pa sve do 1699. godine, kada je zaključen Karlovački mir.
Eugen Savojski, jedan od najvećih vojskovođa je sa 8.500 vojnika 1697.
ušao u Bosnu došao do Sarajeva i spalio ga.
Život Srba pod Turcima bivao je sve gori. Godine 1853. Turci su doneli
propis prema kojem je čak zabranjeno da se upotrebljava srpsko ime. Oni,
malodušniji, počeli su da se poturčuju. U Herceg-Bosni kreće ustanak
Srba 1875. godine. Ustanici Turcima ne veruju. Srbija je pokušala da
zaštiti svoj narod, ali se usprotivila Austrougarska, navodeći da se
„vređaju njeni interesi“. Na Berlinskom kongresu, 1878. godine, BiH
dobija autonomiju, oslobađa se turskog ropstva, ali je stavljena pod
protektorat Austrougarske.
Vreme sadašnje, u Sarajevu ponovo Srbi ne smeju glasno da izgovaraju
svoja imena. Praćeni su kada odlaze u crkvu. Ponovimo, Sarajevo je
napustilo više od 150.000 Srba. Ovaj grad danas pretežno naseljavaju
muslimani. Pored Srba koji su se poturčili u vreme Turaka, rado su
viđeni i građani naseljeni iz arapskih zemalja. Aktuelna muslimanska
vlast u Sarajevu i dalje ističe multietničnost, multikulturalnost,
multireligioznost, a, normalno, ističu se - građanska prava.
BEZ POVRATKA
MUSLIMANSKE, legalne vlasti su u toku rata zverstvima nad srpskim
življem u delovima grada pod njihovom kontrolom, učinile da većina Srba
koja je izbegla, nikada više i ne želi da se vrati u svoje Sarajevo.
Potresna svedočenja koja navodimo možda ništa neće promeniti, ali je
bitno da se kaže bar deo istine o njihovom stradanju.
(Nastaviće se)
--
F-117A: Cas me ne vidis, cas me vidis, cas sam na zemlji.
-->> www.kiovva.rs.ba <<-- Nettiquette, Usenet FAQ, ex-YU slova...
F-117A: Cas me ne vidis, cas me vidis, cas sam na zemlji.
-->> www.kiovva.rs.ba <<-- Nettiquette, Usenet FAQ, ex-YU slova...